آیا تا به حال نام آرترودز پا چیست؟ را شنیده اید؟ همه چیز را در اینجا بیابید. آرترودز پا یک روش جراحی است که در آن دو قطعه استخوانی که مفصل پا را تشکیل می‌دهند به هم می‌پیوندند یا برای همیشه ثابت می‌شوند. هدف از بین بردن درد یا اصلاح تغییر شکل اندام است.
دومی می تواند ناشی از چندین منشاء باشد:
فرآیندهای التهابی مزمن
بیماری های دژنراتیو
نقایص مادرزادی
عفونت های استخوانی
صدمات
برای مورد خاص مچ پا، اغلب باید بین پروتز مفصلی یا آرترودز انتخاب شود. با این حال، گزینه دوم در اولویت باقی می ماند زیرا نتایج قابل پیش بینی بیشتری را ارائه می دهد. جراح معمولاً به آن اعتماد بیشتری دارد، زیرا عوارض کمتر است.
تکنیک های آرترودز پا
به طور کلی، آرترودز در اتاق عمل تحت بیهوشی عمومی یا نخاعی انجام می شود. از دو تکنیک مختلف می توان استفاده کرد:
باز: یک برش طولانی ایجاد می شود و می توان مفصل را مستقیماً مشاهده کرد. این جراحی برای مواردی از ناهنجاری های بزرگ که نیاز به مانور زیاد توسط پزشک دارد، اختصاص دارد.
آرتروسکوپی: از آرتروسکوپ استفاده می شود که یک آندوسکوپ است که امکان تجسم مفصل را با یک دوربین بسیار کوچک فراهم می کند.
از طریق برش‌های کوچک، این ابزار برای مشاهده جزئیات بزرگ‌شده روی مانیتور معرفی می‌شود و به جراح ارتوپد دسترسی مستقیم می‌دهد.
جدای از رویکردها، یکی از تکنیک هایی که اغلب مورد استفاده قرار می گیرد، اصطلاحاً آرترودز سه گانه است. نام آن به این دلیل است که ۳ مفصل با هم ذوب شده اند. با کاربرد خوب در کودکان، نتایج این نوع برای چندین دهه با تسکین درد برای بیماران باقی می ماند.
مفصل چگونه ذوب می شود؟
قبل از جراحی، یک تورنیکت در اطراف ران قرار می گیرد تا گردش خون را کاهش دهد. این مرحله ضروری است زیرا ناحیه اطراف پا نباید در زمان فیوژن جراحی خون زیادی دریافت کند. با این حال، این باعث اثرات مضر آتی بر روی بافت نخواهد شد.
تکنیک آرترودز پا شامل برداشتن غضروف مفصلی است. این امکان تماس مستقیم بین دو سطح استخوان را فراهم می کند. سپس از روشی برای نگه داشتن بافت های سخت در جای خود استفاده می شود.
غضروف با عمل به عنوان ضربه گیر از مفصل محافظت می کند. برداشتن غضروف مفصلی چیزی جز برداشتن غضروف، غشای سینوویال و کپسول آن نیست.
برای محکم کردن دو استخوان در کنار هم در آرترودز پا، عناصر مختلفی وجود دارد. آنها می توانند پیچ (بلند یا کوتاه)، صفحات یا میله های فولادی باشند. امروزه حتی از پیوند استخوان اغلب استفاده می شود.
پیوند استخوان خطر جوش نخوردن را کاهش می دهد. زمانی که استخوانی از ناحیه دیگری از اسکلت همان فرد گرفته می شود و در محل مورد نظر قرار می گیرد، می توان از اتوگرافت استفاده کرد، یا می توان از آلوگرافت استفاده کرد که در آن از استخوان فرد دیگری استفاده شود – یعنی استخوان از یک فرد پیوند زده شود. به دیگری.
اگر در مورد پیچ، صفحه یا فیکساتور صحبت کنیم، تثبیت ها داخلی خواهند بود. با این حال، گزینه هایی با تکنیک های تثبیت خارجی مانند گچ گیری نیز وجود خواهد داشت.
بهبودی پس از آرترودز پا
پس از آرترودز پا، ۸ تا ۱۶ هفته طول می کشد تا مفاصل کاملا جوش بخورند. پس از آن، درمان توانبخشی با فیزیوتراپی مورد نیاز خواهد بود.
برای کنترل درد بعد از عمل از داروهای خوراکی استفاده می شود. علاوه بر این، زخم‌های جراحی، هر چقدر هم که کوچک باشند، باید پانسمان شوند و دوره‌ای رادیوگرافی پیگیری شود.
علاوه بر این، کفش های مخصوص باید تا زمانی که استخوان جوش بخورد پوشیده شود. پس از آن، احتمالاً برای ۶ تا ۸ هفته دیگر نیاز به استفاده از کفش های سفارشی یا ورزشی است.
فعالیت های بدنی مانند راه رفتن یا دویدن امکان پذیر خواهد بود زیرا توسط سایر مفاصل جبران می شود. با این حال، در طول ۴ هفته اول، اندام ها نباید بارگذاری شوند. در حالت ایده آل، عصا باید در این مدت استفاده شود.
بعد از عمل جراحی
پس از آرترودز پا، ممکن است عفونت یا خونریزی در محل جراحی رخ دهد. آسیب عصبی به این ناحیه نیز ممکن است رخ دهد. هر دوی این عارضه ها به همان اندازه در تکنیک باز و آرتروسکوپی رایج هستند.
علاوه بر این، مفصل ممکن است محکم نشود. این عدم بهبودی کافی داخلی حداقل در ۷ درصد مواقع رخ می دهد. با این حال، عوامل خطر وجود دارد که می تواند این شانس انجماد ضعیف را تا ۲۵٪ یا بیشتر افزایش دهد، مانند سیگار کشیدن.
تراز نهایی نیز ممکن است رضایت بخش نباشد. درد یا مشکل در راه رفتن پس از جراحی ادامه خواهد داشت. این موارد ممکن است نیاز به عمل مجدد از پسین داشته باشند.
این غیر معمول نیست که یک اندام کوتاهتر از دیگری باشد. خوشبختانه این مشکل را می توان با کفش های مخصوص برطرف کرد.
نتایج این جراحی در اکثر بیماران رضایت بخش است
پس از آرترودز پا، نتایج شامل بهبود درد و کاهش بدشکلی تا ۸۰ درصد بیماران است. با این حال، برخی افراد نیاز به استفاده از کفش های سفارشی دارند.
اگرچه مفصل دیگر نمی تواند به روش طبیعی حرکت کند، اما در یک موقعیت عملکردی ثابت می شود تا به اندام اجازه دهد تا کمی تحرک داشته باشد. بنابراین، این رویکرد در مواردی مفید است که هیچ جایگزین درمانی دیگری وجود ندارد، اما بیمار استفاده فعال مداوم از اندام مورد نظر دارد.
به خصوص در کودکان، اصلاح جراحی برای شرایط بالینی که می تواند کیفیت زندگی بیماران را در بزرگسالی تغییر دهد، بسیار مهم است. در حالی که چندین اختلال وجود دارد که با ارتوپدی بهبود می یابد، جراحی در موارد شدید اجتناب ناپذیر است. برای آنها، آرترودز یک تسکین بزرگ است.
دیدگاه خود را در میان بگذارید